Χαίρεται. Ξεκινήσαμε αυτόν τον ιστότοπο με απώτερο σκοπό να βρούμε μια μέση λύση στα θέματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες.
Δυστυχώς η ανάγκη μας για προσωπική ικανοποίηση και ο φόβος μας απέναντι στην κοινωνική απόρριψη μας έχουν ανακόψει πλήρως το δικαίωμα να έχουμε άποψη δημόσια. Ο μόνος τρόπος να ακουστεί η φωνή μας είναι μέσω του Διαδικτύου.
Έτσι ο κάθε ένας προσπαθεί να εκφέρει μια γνώμη είτε αυθόρμητη είτε γενικευμένη είτε επιστημονική. Αλλά όλως περίεργος δεν υπάρχουν επαρκείς στοιχεία. Ούτε εμφανίζεται ποτέ κανείς υπεύθυνος να αναλάβει την ευθύνη.
Οι νέοι άνθρωποι έχουμε χάσει τον δρόμο μας. Δεν μας επηρεάζει καμία αδικία. Συνηθίζουμε την επιβολή των κατώτατων μισθών φτώχειας. Συνηθίζουμε να δίνουμε απλόχερα τα υπάρχοντα των προγόνων μας σε κάθε λογής βάρβαρους που κυκλοφορούν ελεύθεροι σε όλες τις γωνιές της χώρας.
Αφήσαμε τους νέους με υπομονή να φύγουν και να διαπρέψουν στο εξωτερικό. Χωρίς καν να τους δώσουμε την παραμικρή ευκαιρία για να πετύχουν έστω και το παραμικρό εδώ. Σε όλον τον κόσμο οι Έλληνες διαπρέπουν εκτός από την ίδια τους την χώρα. Δεν υπάρχει ένας Έλληνας που να έχει φύγει στο εξωτερικό και να πεινάει, να ζει στην φτώχεια και να μην έχει να πληρώσει τους λογαριασμούς του. Ενώ αντιθέτως στην Ελλάδα σχεδόν όλοι παρουσιάζονται φτωχοί.
Το θέμα όμως δεν είναι ο διωγμός των αρίστων. Ούτε η προπαγάνδα της θολοκουλτούρας. Το θέμα είναι η μεγαλειώδεις άρνηση των νέων απέναντι στην ιστορική ευθύνη των Ελλήνων προγόνων μας. Οι νέοι δεν γνωρίζουμε ιστορία. Δεν διδασκόμαστε τα βασικά στο σχολείο. Είναι όλα ένα προϊόν. Είναι όλα στην ζωή ενός ανθρώπου μια πορεία που δεν οδηγεί πουθενά.
Η Ελλάς λοιπόν δεν χάνεται απλά. Έχει χαθεί. Την αφήσαμε να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας όπως λιώνει το χιόνι στην παλάμη μας. Για να την ξαναβρούμε θα πρέπει να παλέψουμε με την προσωπική μας ικανοποίηση. Να την αφήσουμε στην άκρη και να κατανοήσουμε το εξής απλό κοινό που έχουμε όλοι μας. Είμαστε Έλληνες.
