Σε ένα κόσμο που οι αξίες συνεχώς υποτιμούνται, σε μια κοινωνία που ακόμα και η ανθρώπινη ζωή είναι κάτι το αμελητέο, οι άνθρωποι βλέπουμε τα πάντα γύρω μας απλά να περνούν. Βλέπουμε τα πάντα σαν αριθμούς, αδιαφορούμε για το τι γίνεται στη χώρα μας,την πόλη μας,τη γειτονιά μας, ακόμα και για τον οικογενειακό μας κύκλο.
Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τραγικά γεγονότα. Δολοφονίες, συμβόλαια θανάτου, βιασμούς, παιδεραστές και οικογενειακά δράματα.Γεγονότα που συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα και δεν αντιδράμε γιατι απλά δε χτυπησαν ακόμη τη δικη μας.
Είμαστε οι άνθρωποι της καθιστικής ζωής, της τηλεόρασης, των social media και της αδράνειας που έχουμε χάσει την θέληση για δημιουργία ,έχουμε χάσει το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, που απο επιλογή ζούμε τη ρουτίνα της εργασίας, αποδεχόμαστε την ανεργία και επικροτούμε την αεργία.
Ζούμε στη σκιά μιας συνεχούς ροής χωρίς να προοδεύουμε, και χωρις να θέλουμε να αλλάξουμε κάτι. Είμαστε υποδουλωμένοι και υποταγμένοι στη σκιά πρόσκαιρων ειδώλων. Είδωλα τα οποία μας τυφλώνουν με υλισμό και μας καθοδηγούν στην υλιστική και κοινωνική κατανάλωση.Κοιτάμε μόνο πως θα ξεπερασουμε τον συνάνθρωπο μας, και όχι πως θα ξεπεράσουμε τους εαυτούς για να πετύχουμε τους στοχους της ανθρώπινης ολοκλήρωσης.
Αξίζουμε να λεγόμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, οταν κανουμε τα αντίθετα απ όσα ιστορικα δίδαξαν;Είμαστε οι φυλακισμένοι,ισόβια αλυσοδεμένοι του σπηλαίου της Πολιτείας του Πλάτωνα.Αυτοί που πιστεύουν τις σκιές των ειδώλων.Αν ο Πλάτωνας μας έβλεπε σήμερα θα μας έλεγε οτι ο καθένας παίρνει ο,τι του αξίζει.Αυτή η Ελλαδα μας αξίζει.
Αλλα ρωτώ…Μας αξίζει αυτη η Ελλάδα ;.-
Η Έλλαδα που μας αξίζει
προηγούμενο άρθρο