Ένας χρόνος «Εφετείο»:Και τι έγινε ;

Πέρασε ένας χρόνος απ τη δίκη, και την οριστική απόφαση φυλάκισης(;) των μελών της Χρυσής Αυγής, για λόγους σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Με βασικό (πολιτικό) θύμα τον Παύλο Φύσσα, και την ανθρωποκτονία κατά του μετανάστη Λουκμαν Σαχζατ.Αλλα και αλλων επιθέσεων κατά μεταναστών.

Τα περίπου 15.000 κόσμου που εν μέσω πανδημίας, και χωρις κανένα υγειονομικό μέτρο προστασίας, μαζεύτηκαν για να γιορτάσουν την ΔΙΚΑΙΗ καταδίκη της Χρυσής Αυγής και των μελών της, πανηγύριζαν μέσω διθυράμβων απο τα μεγάφωνα στα πρώτα ακούσματα των κεραυνωτικών αποφάσεων.

Βέβαια δεν είδαμε κανέναν απ αυτούς τους 15.000 να εναντιώνονται τόσα χρόνια κατα εγκληματικών οργανώσεων που υπάρχουν σε γειτονιές και πόλεις, και έχουν πολλα περισσότερα θύματα από ναρκωτικά,όπλα πορνεία.Δεν είδαμε κανέναν απ αυτούς να εναντιώνεται στα εξαθλιωτικά μέτρα για την μεσσαία τάξη με περικοπή συντάξεων,μισθών,δώρων,αδειών. Το μεγαλύτερο ποσοστό βρίσκει αποκούμπι σε κάποιο κόμμα που δήθεν ειναι κατά ολων αυτών των μέτρων αλλα μόνο στα λόγια.Γιατί όταν έρχονται οι πράξεις το κοντέρ γράφει 6%, και λένε εγώ τους άλλους δεν τους ψήφισα.Ποιος άραγε τους ψήφισε ;;

Αυτός είναι ο λαός που κατέβηκε στο Εφετείο και πανηγυριζε με τις αποφάσεις, οι οποίες ήξερε οτι ειναι γυάλινες. Ήξερε οτι κανεις δεν θα κατσει στη φυλακή πάνω απο 5 χρονια, γιατί κάποια “αριστερόστροφη” κυβερνηση ψήφισε ευνοικές ρυθμίσεις για δικούς της φυλακισμένους, και μέσω αυτών κατάντησαμε να βγαίνουν απ τη φυλακή παιδεραστές,βιαστές,δολοφόνοι εγκληματίες.Παρ’όλα αυτά κάποιοι με αφορμή το Εφετείο συνεχίζουν να λένε για νίκη της Δημοκρατίας. Αυτή είναι η ΗΤΤΑ της Δημοκρατίας. Πόσο περήφανοι θα ήταν άραγε ο Κλεισθένης και ο Αριστοτέλης για αυτή τη Δημοκρατία; Για τη δημοκρατία των λίγων ;

Σε αυτή τη χώρα που ζουμε, ο καθένας λίγο πολύ βάζει το ατομικό στοιχείο πρώτο.Η τσέπη να ναι γεμάτη να βγαίνει ο μήνας, να πιούμε το καφεδάκι μας, να βγάλουμε στόρι με την μπύρα και τον ναργιλέ, και άμα λάχει και γίνει κάποιο πολιτικό «show» τύπου Εφετείου, να γράψουμε, “Δεν ειναι Αθωοι”, “Οι Ναζι στη Φυλακη” “metoo”κτλ, μονο και μόνο για να πούμε οτι το κάναμε.Έπειτα συνεχίζουμε τις ζωές μας.Σαν να μην έγινε τίποτα.

Έτσι λοιπον και αυτοί οι προαναφερθένετες 15.000 αλλά και εκατομμύρια άλλοι, εστιάζουμε στο δέντρο και χάνουμε το δάσος, Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ισχυρότεροι εγκληματίες και εμείς χρησιμοποιούμε την καραμέλα της ακροδεξιάς χωρίς όμως ποτέ να βλέπουμε τον αντίπαλό της. Οι βολεμένοι τους λένε “αντιεξουσιαστές” γιατι φοβούνται να πουν “ακροαριστεροί”. Φοβούνται να πουν οτι ανήκουν σε ένα άκρο, γιατί ξέρουν οτι η θεωρία των άκρων που οι ίδιοι κυνηγάνε, κυνηγάει τους εαυτούς τους. Κρυβονται όταν πρέπει να παραδεχτούν την εγκυο που κάηκε στη Marfin. Δεν τολμούν να ξεστομίσουν κάτι για τη Μυρτώ που βιάστηκε απο εναν Πακιστανό στην Πάρο, γιατί γνωρίζουν καλά οτι θα πέσουν στον ιδιο ακραίο λάκκο που οι ίδιοι έσκαψαν.

Έτσι λοιπόν το βόλεμα μερικών, καταλήγει σε τροφή υπέρ καποιων άλλων. Τα κόμματα και οι παρατάξεις “αγκαλιάζουν” τις επιθέσεις στα ΜΑΤ, τις αναίτιες πορείες των λίγων, τα αβατα για μια μερίδα κοσμου, και μόλις γίνει κάτι που δεν τους αρέσει αρχίζει ο χαρακτηρισμος…Ο φασίστας, ο νεοναζί, ο ακροδεξιός. Δεν μας λένε όμως το ονομά τους όλοι αυτοί. Αντιθέτως βρίσκονται πίσω απ όλο αυτον τον κόσμο που δήθεν νιώθει προστατευμένος. Ο κοσμος όμως ειναι τόσο χαμένος που δεν καταλαβαίνει πλέον απο προδότες που ξέρουν καλά πως να μη φαίνονται πίσω απο τις μάσκες τους.

Θα έρθει η ώρα ομως που τα άκρα θα συναντηθούν, και οι μάσκες θα πέσουν.Και τότε θα ναι πολύ αργά.